Χαίρε Καίσαρ.. και ...Καισσαρίτσα...

ιδού ο νυμφίος και η νυ(μ)φίτσα

Μ’ εντυπωσίασαν οι Βρετανοί.. Μόλις πληροφορήθηκα από το ρώϋτερ ότι το 65% του πληθυσμού τους έμεινε παγερά αδιάφορο απέναντι στον χλιδάτο γάμο. Ώστε υπό την σκιά των ΜΜΕ (σιγά μην  ύψωναν την συντριπτική αυτή πλειοψηφία στο φως για να παραδειγματιστούν κάποιοι και να αμφισβητηθεί η γαλαζοαίματη κληρονομική εξουσία) υπάρχει και μια άλλη φωσφορούχα Βρετανία που αρνείται τους παλιάτσους του Μπάγκινγχαμ. Επειδή αν δεν ξέραμε το πότε γιορτάζουν τις αποκριές στην Αγγλία θα λέγαμε πως μόλις άνοιξε το τριώδιο. Επομένως αναιρώ τον λίβελο με τον οποίο τους στολίζω δυο μέρες τώρα. Και τον αναιρώ σας βεβαιώ με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση. Και επί τη ευκαιρία. Πανικός για το ότι έμεινε απρόσκλητος ο Μπλαιρ.. Δικαίως θα έλεγα. Τους τα είχε παραδώσει όλα. Λαό και λαϊκή περιουσία. Χώρια που και ο ίδιος τους είχε παραδοθεί ψυχή τε και σώματι. Σε κατοικίδιο τον είχε μεταλλάξει το καθεστώς αφού συχνά όταν παρατηρούσα τον Σημίτη νόμιζα πως ήταν ο Μπλαίρ (με αι ή με ε καμιά σημασία δεν έχει ) και αντιστρόφως. Μοναδικό του αίτημα να τον στέψουν ευγενή έτσι ώστε αυτοδικαίως να παραβρίσκεται στα γαμήλια ταρατατζούμ. Με το σπαθί του που στην προκειμένη περίπτωση ήταν η γλώσσα του. Μάλιστα αν ήταν αυτός ο δραγουμάνος του Ιράκ πρωθυπουργός θα είχε δια ροπάλου απαγορεύσει κάθε αναφορά στο κόστος της επιχείρησης. Γιατί περί επιχειρήσεως επρόκειτο. Μόνο η αστυνομική κινητοποίηση κόστισε άνω των είκοσι εκατομμυρίων στερλινών. Αν σε αυτό το ποσό προστεθούν ακόμη 2,5 εκατομμύρια στερλίνες από την καθ’ υποχρέωση αργία όλου του παραγωγικού μηχανισμού αντιλαμβάνεστε ότι θα εξαπολυθεί νέο σαφάρι για να αναπληρωθεί το κενό. Και πότε αυτά; Σε μια πολύ κρίσιμη οικονομικά περίοδο, με τα μέτρα λιτότητας της κυβέρνησης Κάμερον να έχουν αρχίσει να γίνονται αντιληπτά, με την οικονομία παραμένει στάσιμη με μόλις και μετά βίας 0.5% ανάπτυξη. Χαίρε Καίσαρ. Οι μελλοθάνατοι σε χαιρετούν!