Η ψήφος στην εποχή της σκοτεινής δημοκρατίας…

Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου

Από την εποχή της πελατειακής, καλπονοθευτικής, lifestyle-ίστικης δημοκρατίας περάσαμε στην εποχή της σκοτεινής δημοκρατίας του νέου χρεοστασίου, της σκιώδους δημοκρατίας ορθότερα, που σηματοδοτεί την συντεταγμένη χρεοκοπία της μεταπολίτευσης.


Σκότος παντού: στους θεσμούς, στα όργανα, στην αγορά, στην πλατεία, στο μυαλό σου - στην οθόνη και στο τραπέζι σου. Πάει έσβησε και το κεράκι στο τούνελ, που μετέφρασε κάποτε ο Ανδρέας και έκτοτε έγινε σήμα κατατεθέν του λαϊκισμού. Μια χώρα στην άβυσσο της μετάφρασης ξεπερασμένων ιδεών και προσχηματικών πολιτικών, αραδιασμένων με παιδική αφέλεια σε μνημόνια.



Η σκοτεινή δημοκρατία σε λίγο θα ζητήσει την πολιτική σου υποστήριξη. Την ψήφο σου, την λευκή σου επιταγή για να την χρησιμοποιήσει εναντίον σου. Φτάσαμε η ψήφος στις γενικές εκλογές να απειλεί τον ψηφοφόρο! Σκοτεινοί καιροί …το είπαμε αυτό, πάμε παρακάτω! Που να πάμε, πόσο παρακάτω; Άμα και η ψήφος είναι σκοτεινή, τότε και ο πολίτης μετατρέπεται σε σκοτεινή ύπαρξη. Αν η ψήφος δεν έχει νόημα προοδευτικό (προοδευτική-κοινωνική διακυβέρνηση), ούτε συντηρητικό (συντήρηση του καθεστώτος πατρωνίας), τότε είναι σκοτεινή υπόθεση που συνεπάγεται ψυχολογική διερεύνηση, πιθανόν και σχετική θεραπεία. Δεν γνωρίζω αν έχει εκπονηθεί κάποιο παράλληλο πρόγραμμα ψυχολογικής υποστήριξης των ψηφοφόρων από την τρόικα. Αν όχι, ως «ειδικός» θα πρότεινα την άμεση επεξεργασία μιας τέτοιας στρατηγικής και την διανομή σχετικής μπροσούρας απλοϊκών οδηγιών προς τα ΜΜΕ. Τι στο διάολο πληρώνουν οι άνθρωποι τόσο καιρό την προπαγάνδα της νομιμοποίησης τους!


Η ψήφος αυτή έχει ένα και μοναδικό νόημα: ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ Ή ΟΧΙ ΤΗΣ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΤΗΣ ΤΡΟΙΚΑΣ: λαϊκή νομιμοποίηση ή όχι αυτών που παγίδεψαν την χώρα μέσω της ύπουλης χρεοκοπίας στην εξάρτηση, την φτώχεια και την υπανάπτυξη;


Όχι πως αυτό το νόημα πρόκειται να κάνει λιγότερο σκοτεινή την ψήφο και πιο φωτεινή την ρημαγμένη δημοκρατία στον τόπο μας! Να είμαστε εξηγημένοι. Ψηφήσεις, δεν ψηφήσεις, όπως και να ψηφήσεις σε σκοτεινούς καιρούς θα ζήσεις, αλλά βρε αδελφέ τουλάχιστον… σκούπισε την μύτη σου! Έστω και στο σκοτάδι οι Μιξοευρωλάγνοι του πελατειακού καθεστώτος προσβάλουν την αισθητική του χώρου και την αισθητική των άλλων για την χώρα.


Κοίταξε, η Ευημερία ήταν και θα είναι πάντοτε Κυρία, πουτάνα Ευημερία δεν υπήρξε, ούτε θα υπάρξει – μην την μπερδεύεις με την τσατσά την Διαπλοκή. Μπορεί να συνδέθηκαν νοερά και τηλεοπτικά τα προηγούμενα χρόνια, δίχως την συγκατάθεση της Ευημερίας ασφαλώς, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι επρόκειτο περί επαγγελματικής συνεργασίας. Μια περαστική σχέση μέσα στο ευρωμεθύσι ήταν και τίποτε περισσότερο. Μια καλή αρπαχτή έκανε η Διαπλοκή και ο οργανικός κόσμος της, παίζοντας με την φαντασιακή απεικόνιση της Ευημερίας για να διασκεδάσει την σαπίλα του ελληνικού εκσυγχρονισμού στη συνέχεια του γαλαζοπράσινου κράτους πατρώνων και κομματικών πελατών.


Η κοινωνική Ευημερία μόνιμη σχέση κάνει μόνον με την Δημοκρατία, καθώς μόνον σε αυτή την περίπτωση δεν υπάρχει πιθανότητα εκπόρνευσής της. Πώς να το πω, η Ευημερία δεν γουστάρει σκοτεινές σχέσεις (πολιτικές, οικονομικές, διεθνοπολιτικές).
Βρε, άμα η Ευημερία αποκτήσει νεοφιλελεύθερη διάσταση γίνεται νούμερο, ενώ χάνεται ακόμη και η συνείδηση της εκπόρνευσης από το κοινωνικό υποκείμενο. Αν η Ευημερία συνδεθεί με μια «σκοτεινή Δημοκρατία», μέσω μιας αντιαφηγηματικής σύνθεσης λογιστικού τύπου, δίχως ιστορική συνείδηση, ταξική επίγνωση και κάποιο μυστήριο πατριωτικό ψυχολογικό νταλαβέρι, μεταβάλλεται σε ματαιότητα, ρηχότητα, ανεκδοτολογία και ίσως διαστροφή. (Μου αρέσει να μυρίζω το θυμάρι και ας έχω αλλεργία σε αυτό. Δεν πειράζει, όταν κατέβω από το βουνό θα ρίξω βουτιά στη θάλασσα και θα μου περάσει! Δεν είναι οργανικό το πρόβλημα, αλλά και αν είναι, ψυχολογικά αντιμετωπίζεται…και αυτό συστήνει «πατρίδα», για να καταλάβεις τι εννοώ με το ψυχολογικό νταλαβέρι που σχετικοποιεί την αίσθηση της ευημερίας συνδέοντας την με το σύστημα ισότητας και ελευθερίας μιας πολιτείας και όχι ακριβώς με τους αριθμούς και την συγκεκριμένη πολιτική τεχνολογία ενός Social Welfare System).


Μεγάλη η παρένθεση και απολύτως περιττή για την μάνα μου, χρήσιμη όμως για τον γιό μου, που θα βιώσει τους σκοτεινούς καιρούς, και που τώρα καλείται με την ψήφο του να τοποθετηθεί στο ζήτημα: «a make-or-break moment for democracy»! Αυτό το τεράστιο «ζητηματάκι» συνδυάζεται μακροχρονίως με την Κυρία Ευημερία στην πατρίδα μας. Αν μάλιστα το πας μακρύτερα στον μεταμοντέρνο κόσμο μας, αυτό το «ζητηματάκι», φίλε μου, θα κρίνει και το «make or break your country». Τόσο σημαντική είναι η ψήφος σου, αυτή η …άσημη, που δεν θα γίνει διάσημη, αν την βγάλεις στο κλαρί.


Μην με ρωτήσεις, «και τι να ψηφίσω» μέσα στη πολιτική μαυρίλα και σκοτεινιά»! Δεν θα σου πω ακριβώς ποιο κόμμα. Αυτό που ΔΕΝ θα πρέπει να κάνεις είναι…αποχή. Ψήφισε «make», παρότι η αριστερά δεν φρόντισε να δώσει σε αυτό την διάσταση που οραματιζόμουν με την συγκρότηση ενός πολιτικά ποιοτικού Λαϊκού Μετώπου, που θα αμφισβητούσε έμπρακτα την ισχύ του Μετώπου της Διαπλοκής. Άνοιξε με την ψήφο σου χώρο στα αριστερά του κοινοβουλευτισμού, βάζοντας τον τεχνοκράτη στη θέση του. Κατασκεύασε με την ψήφο σου μια αριστερά που θα ξεπερνά τις μίζερες, φοβικές και βολεμένες ηγεσίες της. Αναστάτωσέ τους με την ψήφο σου: όλους μα όλους, δεν έχεις να χάσεις τίποτε. Απολύτως τίποτε! Μην νομιμοποιήσεις τους απατεώνες, εκτός αν θεωρείς ότι μαζί τα φάγατε.


Η ψήφος στην εποχή της σκοτεινής δημοκρατίας, πρέπει και μπορεί να είναι φωτεινή και θα πρέπει να αντιδρά σε οποιοδήποτε εκβιαστικό δίλημμα. Το «make» δεν ανέχεται όσους επέλεξαν την καταστροφή για να περισωθούν οι ίδιοι, οι πάτρωνες και οι πελάτες τους. Το «make» δεν πρέπει και δεν μπορεί να γίνει στη βάση των συμφερόντων της διαπλοκής που τούτες τις ώρες στήνουν νέα μονοπώλια. Μόνον που το «make», δεν πρόκειται να συγχωρήσει φορείς και πολιτικούς της αριστεράς, αν στο πλαίσιο του ρόλου που έπαιξαν μέχρι σήμερα στη πίσω αυλή της διαπλοκής συνεχίσουν να υπονομεύουν το γενικευμένο αίτημα για μια προοδευτική αριστερή διακυβέρνηση την επόμενη περίοδο. Στο σκοτάδι το γκρίζο μπορεί να μην διακρίνεται καλά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα ξεφύγει από το καθαρό μάτι της νέας γενιάς.