ΨΗΦΙΖΟΝΤΑΣ ΧΙΝΤΕΜΠΟΥΡΓΚ ΨΗΦΙΖΕΙΣ ΧΙΤΛΕΡ

 Παραφράζοντας το ναζιστικό σύνθημα της εποχής του 1933

 Το ότι το ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής αποτελεί ένα «πολυδύναμο εργαλείο» στα χέρια του συστήματος αποδεικνύεται από τις πρόσφατες εξελίξεις με την υπόθεση Μπαλτάκου, όπου φαίνεται να παίζει το ρόλο της κουτάλας στο «ανακάτεμα της σούπας» του αστικού πολιτικού συστήματος. Με μια κίνηση εξυπηρετούνται: εκφοβισμός, αποπροσανατολισμός, χειραγώγηση και επιτάχυνση διεργασιών στο πολιτικό σύστημα.

Αυτού του είδους οι δυνάμεις, από τη φύση τους, έχουν παίξει ιστορικά έναν τέτοιο ρόλο σε μια διαδικασία που προετοίμαζε την αποφασιστική θωράκιση της αστικής εξουσίας απέναντι στον ταξικό της εχθρό, την εργατική τάξη, αλλά και απέναντι στον ανταγωνισμό με άλλα αστικά κράτη, σε συνθήκες οξυμένων ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων στη βάση βαθιάς οικονομικής κρίσης.


Χαρακτηριστική είναι η περίοδος της Γερμανίας το διάστημα μετά την πρώτη εκλογική επιτυχία των ναζί μέχρι την άνοδό τους στη διακυβέρνηση.

Το 1930, μας θυμίζει ο Ριζοσπάστης, οι ναζί συγκεντρώνουν το 18,3% των ψήφων (το 1928 είχαν 2,6%) και από τότε ξεκινάει μια διαδικασία αντιπαράθεσης και συνεργασίας με αστικά κόμματα και αστούς πολιτικούς μέχρι την ανακήρυξη του Χίτλερ σε καγκελάριο με τη στήριξη των βασικών αστικών κομμάτων και την ανοχή άλλων όπως των σοσιαλδημοκρατών - που θεωρούσαν ότι η άνοδος του Χίτλερ στην κυβέρνηση μέσω του κοινοβουλίου ακυρώνει τα πραξικοπηματικά σχέδια, τον ενσωματώνει στο μπλοκ της Βαϊμάρης - το 1933.

Ολο αυτό το χρονικό διάστημα, οι ναζί χρησιμοποιήθηκαν από το κεφάλαιο ως δύναμη κρούσης ενάντια στο ΚΚ και τα εργατικά συνδικάτα, με αποτέλεσμα ένοπλες συγκρούσεις στο κέντρο μεγάλων αστικών κέντρων της Γερμανίας, όπου εργάτες έχασαν τη ζωή τους.

Αξιοποιήθηκαν από τη σοσιαλδημοκρατία για τον εγκλωβισμό των Γερμανών εργατών στη στήριξη της αστικής Δημοκρατίας της Βαϊμάρης ακόμα και την εκλογική στήριξη ακραιφνών μοναρχικών αστών πολιτικών όπως ο Χίντεμπουργκ στο όνομα της αντιμετώπισης του κινδύνου της ναζιστικής δικτατορίας. 

Σημειώνουμε ότι ο Χίντεμπουργκ ήταν αυτός που, ως Πρόεδρος, υπέγραψε το διάταγμα για να παρθούν μέτρα περιορισμού της δράσης των Ταγμάτων Εφόδου με απαγορεύσεις και φυλακίσεις στελεχών τους την περίοδο 1930 - 1933. Ο Χίντεμπουργκ ήταν αυτός που τελικά όρισε τον Χίτλερ καγκελάριο το 1933, ενώ ο Πάπεν, προερχόμενος από το Κεντρώο Κόμμα, ήταν αυτός που ως καγκελάριος «επανομιμοποίησε» τα Τάγματα Εφόδου και αργότερα υπηρέτησε τη ναζιστική κυβέρνηση ως αντικαγκελάριος το διάστημα 1933 - 1934.

Οι ναζί στηρίχτηκαν από ισχυρό τμήμα του κεφαλαίου ως η δύναμη που μπορούσε να προσφέρει μια ριζική αλλαγή στο αστικό πολιτικό σύστημα, αλλαγή των μεθόδων άσκησης της αστικής εξουσίας καθώς και στο ξεκαθάρισμα λογαριασμών ανάμεσα στο τμήμα του κεφαλαίου που υποστήριζε τις υποχρεώσεις της Γερμανίας, οι οποίες προέκυπταν από τη Συνθήκη των Βερσαλιών και το τμήμα που αντιπαρετίθετο σε αυτές θέτοντας στο στόχαστρο το λεγόμενο «Σχέδιο Γιανγκ» που αφορούσε τη ρύθμιση των γερμανικών επανορθώσεων του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. 

Σε αυτήν την κατεύθυνση, γύρω από το ναζιστικό κόμμα συσπειρώθηκαν διάφοροι αστοί πολιτικοί παράγοντες, τμήμα της αστικής διανόησης, του στρατού, εκπρόσωποι του κεφαλαίου, ενώ άλλοι «αποσύρθηκαν ειρηνικά» και «συνταξιοδοτήθηκαν». Βεβαίως, στη συνέχεια υπήρξε και το απαραίτητο ξεκαθάρισμα του ναζιστικού κόμματος από αυτά τα λούμπεν στοιχεία (τους Λαγούς, Πατέληδες, Ρουπακιάδες της εποχής) που ήταν ποια άχρηστα στη ναζιστική κυβέρνηση και μόνο προβλήματα μπορούσε να της δημιουργήσει (βλ. Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών).

Η Ιστορία επιβεβαίωσε, λοιπόν, το σύνθημα του ΚΚ Γερμανίας στις εκλογές του 1932, όταν το δίλημμα που έμπαινε ειδικά από τους σοσιαλδημοκράτες ήταν Χίντεμπουργκ για να μη βγει ο Χίτλερ ότι: «Ψηφίζοντας Χίντεμπουργκ, ψηφίζεις Χίτλερ...». Αποδείχθηκαν οι δεσμοί και οι σχέσεις του ναζιστικού κόμματος με το κεφάλαιο, τους μηχανισμούς της αστικής εξουσίας, το αστικό πολιτικό σύστημα.