Ανωνύμου του Έλληνος
Αμόλησε η εξουσία καμιά χιλιαριά «αναρχοαυτόνομους», πέταξαν μολότοφ, τα έσπασαν όλα, εφόρμησε η αστυνομία (η κανονική, όχι οι «μπάτσοι», που ήταν μέσα στους... αναρχοαυτόνομους και τους καθοδηγούσαν) και όλοι μαζί κάνανε την πόλη γυαλιά καρφιά.
Τρεις μέρες αψιμαχίες, δακρυγόνα, χοντρό ξύλο, κυνήγι, συλλήψεις, (αληθινή) τρομοκρατία, ώστε ουδείς να τολμήσει να διαδηλώσει.
Οι μαζικές δράσεις, προβοκάρονται, συκοφαντούνται, χτυπιούνται από την αστυνομία, φαίνονται ως βανδαλισμοί στην πόλη και το πιο σημαντικό στα ραδιοτηλεοπτικά βρωμοκάναλα του ντουνιά παίζουν μόνο οι συγκρούσεις των μπάτσων με κουκούλες και με στολή.
Τινάχτηκε στον αέρα με την προβοκάτσια των «αναρχοαυτόνομων» κάθε μαζική και μαχητική διαμαρτυρία κατά του Καπιταλισμού και της Παγκοσμιοποίησης, εν τη γενέσει της εσβήσθη η όποια φωτιά με το σχέδιο, που χρόνια τώρα εφαρμόζεται και όλο τελειοποιείται στο πειραματόζωο Γκραικυλία!
Δεν μπορεί να μη νοιώθετε περήφανοι Ελληναράδες, γερμανοτσολιάδες και λοιποί δοσίλογοι και προδότες! Κατέδειξε, βέβαια, η υπόθεση «Αμβούργου» την τρομερή έλλειψη στόχων, σχεδίου δράσης, ταξικού προσανατολισμού, κυρίως χαρισματικών ηγετών.
Πηγαίνουν έτσι ξυπόλητοι στ’ αγγούρια, δίκην ακτιβίστικης εκδρομής, με τον... σταυρό στο χέρι, κυνηγώντας ανεμόμυλους, για να πουν ότι κάνουμε κάτι; Το έζησα τρεις φορές τις δεκαετίες του 1990 και 2000, στην Ρώμη, στο Παρίσι και στην Πόλη. Ήμασταν σε δημοσιογραφικές αποστολές (σύνοδοι ΝΑΤΟ και Ε.Ε) και συμμετείχαμε σε διαδηλώσεις. Πανηγυράκια για τηλεοράσεις χωρίς ταξικό σχέδιο και σκοπό.
Και πάλι «χτυπήθηκαν», διαλύθηκαν από την εξουσία. Όχι ό,τι έγινε στο Αμβούργο! Είπαμε, τότε ήταν εκδρομή με... επαναστατική γυμναστική. Αλλά πολύ ξύλο, βρομόξυλο, σύντροφοι, στην Κωνσταντινούπολη, στην πλατεία Ταξίμ. Μόνο εμείς γλιτώσαμε, που φέραμε δημοσιογραφικές ταυτότητες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου